"Miejcie nadzieję"

Ostatnią próbą ratowania zagrożonej państwowości była Insurekcja Kościuszkowska z 1794 roku. Klęska powstania kościuszkowskiego oznaczała całkowity upadek państwa polskiego. 

Insurekcja Kościuszkowska (1794)

.1. "Dalej chłopcy, dale żywo”

Wiek XIX to okres powstań zbrojnych, czas ogromnej determinacji narodu polskiego w walce o niepodległość.

Powstanie Listopadowe (1830-31)

2. "Warszawianka”

Powstanie Styczniowe (1863-1864)

3.  "W krwawym polu srebrne ptaszę”

Walka o zachowanie polskości toczyła się nieprzerwanie przez cały okres niewoli narodowej, ale jej najgłośniejszym i najbardziej charakterystycznym epizodem był strajk szkolny w 1901r. we Wrześni, podjęty przez dzieci i poparty przez ich rodziców. Dzieci zmuszane do używania języka niemieckiego na lekcjach religii i podczas modlitwy odmówiły posłuszeństwa, za co zostały brutalnie ukarane przez ich nauczycieli. Proces germanizacji odcisnął także piętno na polskich nazwiskach. W samym tylko Gdańsku w okresie od 1874 do 1944 roku urzędowo zmieniono 24 810 nazwisk polskich. Praktyka ta polegała m.in. na wyrażaniu nazwisk polskich za pomocą niemieckich odpowiedników (tłumaczenie).

Germanizacja Narodu Polskiego (XX w.)

4. "Rota”

Zabiegi  dyplomatyczne ojców polskiej niepodległości: Romana Dmowskiego, Józefa Piłsudskiego, Ignacego J. Paderewskiego, Wojciecha Korfantego, Wincentego Witosa i działania militarne wojsk polskich w czasie trwania I wojny światowej zwieńczone zostały odbudowaniem niepodległego państwa polskiego w 1918 r. 

I wojna światowa (1914-1918)

5. "O mój rozmarynie”

6. "Ułani, ułani malowane dzieci”

7. „Raduje się serce"

8. "Przybyli ułani pod okienko"

9. "Pierwsza brygada"

II wojna światowa (1939-1945)

10. "Szumi dokoła las"

11. "Czerwone maki na Monte Cassino"

12. "Spoza gór i rzek"

13. "Dziś do Ciebie przyjść nie mogę"

14. "Rozszumiały się wierzby płaczące"

Powstanie Warszawskie (1944)

15. "Deszcz jesienny deszcz"

16. "Pałacyk Michla"

Adam Asnyk „Miejcie Nadzieję"

Miejcie nadzieję!... Nie tę lichą, marną
Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera,
Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno
Przyszłych poświęceń w duszy bohatera.

Miejcie odwagę!...Nie tę jednodniową,
Co w rozpaczliwym przedsięwzięciu pryska,
Lecz tę, co wiecznie z podniesioną głową
Nie da się zepchnąć ze swego stanowiska.

Miejcie odwagę!...Nie tę tchnącą szałem,
która na oślep leci bez oręża,
Lecz tę, co sama niezdobytym wałem
Przeciwne losy stałością zwycięża.

Przestańmy własną pieścić się boleścią,
Przestańmy ciągłym lamentem się poić:
Kochać się w skargach jest rzeczą niewieścią,
Mężom przystało w milczeniu się zbroić....

Lecz nie przestajmy czcić świętości swoje
I przechowywać ideałów czystość;
Do nas należy dać im moc i zbroję,
By z kraju marzeń przeszły w rzeczywistość.